Fear It Self : The Monkey King

Fear It Self : The Monkey King

ถึง Fear It Self จะจบไปแล้ว ผมขอควันหลงซักหน่อยนะฮะ นี่เป็นงานแรกของผมเห็นเป็นเล่มเดียวจบ ประกอบกับผมเพิ่งจะเคยเห็นเจ้าฮีโร่ตัวนี้เป็นครั้งแรกด้วย เลยจะลองทำเล่มนี้ดูนะครับ ผิดพลาดประการใดแนะนำได้นะครับ ขอบคุณมากครับ......

- พวกคุณคงรู้เรื่องราวเกี่ยวกับ "หัตถ์พระพุทธเจ้า"และก็ "ซุนหงอคง" มาบ้างแล้วใช่มั้ย?

- ซุนหงอคง คือ Monkey King คนแรก เค้าคิดว่าตัวเขานั้น ทั้งเก่ง รวดเร็ว และฉลาด พระพุทธเจ้าได้ตั้งใจจะสอนเค้าให้รู้จักถ่อมตัวเลิกโอ้อวดตัวเองซะบ้าง

-ฉะนั้น พระพุทธเจ้าจึงได้ท้าทาย ซุนหงอคง ว่าถ้าข้าพเจ้ากำหัตถ์นี้ลงเจ้าก็ไม่สามารถที่จะกระโดดหนีออกไปได้ทันหรอก

- ซุนหงอคง พุ่งมานับพันไมล์ แล้วร่อนลงที่เสาหินทั้ง5 นี้ พร้อมกับรอยยิ้ม หุหุ

- เค้าโอ้อวด ถึงทักษะความสามารถในความเร็วของเค้า

- พระพุทธเจ้าบอกกับเค้าว่า ให้ถอยกลับซะจะดีกว่ามั้ย? แล้วใตร่ตรองให้ดีอีกครั้งนึง

- ยังไม่ทันที่ ซุนหงอคง จะนึกอะไร แท่งเสานั้นก็ได้หุบลง เค้าติดอยู่ในนั้น ในหัตถ์ของพระพุทธเจ้า

ปัจจุบัน
(Monkey King กำลังจัดการกับแก๊งค์มาเฟียอยู่)

- ผมจะบอกคุณให้เข้าใจถึงสิ่งผมได้ทำ  ผมอาจจะอยู่ทุกหนแห่ง แต่ Monkey King นั้นไม่เคยได้ออกไปไหน

- ซึ่งจริงๆแล้วผมก็ไม่ได้ออกจากมือเขาเลยนั่นแหละ  คุณเข้าใจใช่มั้ย??

  

เหลือชายชุดดำอีก 2 คน พยายามที่จะมาจับตัวเค้าไว้ แต่ มังกี้ คิง ได้ใช้ความเร็วกระโดดไปยังด้านหลังชายทั้ง 2 คนนั้น

มังกี้ คิง  :  พวกแกน่าจะกลับบ้านไปนอนนะ หรือ ว่าจะให้ชั้นจัดการพวกแกดีล่ะ หรือว่า.....

ชายชุดดำหนีไปอย่างไว  มังกี้ คิง ก็ได้แปลงร่างเป็นตุ๊กแก (ได้ด้วย - -")  ปีนตึกขึ้นไป

มังกี้ คิง : ผมอยู่ที่ไหน??  หัตถ์พระพุทธเจ้า?  แล้วเรื่องราวไม่ดีๆที่ผมเคยข้องเกี่ยวก็ได้เริ่มต้นขึ้น

15 ปีที่แล้ว

ในวงไพ่ ชายคนไว้ผมทรงโมฮอคน่าจะชื่อ ไลอ้อน

มังกี้ คิง  :  ดีมาก ดีมาก  มิสเตอร์ไทเกอร์

ไลอ้อน   :  ข้าชื่อ ไลอ้อน เว้ย! แล้วแกเป็นใครวะ ??

มังกี้ คิง   :  ข้าไม่เรียกแก ไอ้ลูกแมว ก็บุญแล้ว...  ข้าคือ มังกี้ คิง เว้ย! ข้าทำธุรกิจใต้ดินอยู่ในเมืองนี้ แกมาหากินในถิ่นข้าโดยไม่ได้รับอนุญาต แถมยังโกงไพ่อีกเหรอวะ ไอ้งั่ง ???

  

ไลอ้อน  ไม่พอใจล้มโต๊ะไพ่ แต่เจอพระเอกของเรากระโดดถีบสวนจนหงายท้อง

มังกี้ คิง   :  แกคิดว่าข้าตลกรึไงวะ?? แกคิดว่าแกจะสู้ข้าได้งั้นเหรอ?

ไลอ้อน  :   ข้ามีข้อเสนอแหล่มๆนะ มังกี้คิง สนใจมั้ย???

(แล้วดูเหมือนพระเอกของเราท่าทางจะสนใจซะด้วย !!!)

 ตัดกลับมาปัจจุบัน มังกี้คิงในร่าง ตุ๊กแก ได้เข้าไปในห้องทำงานห้องหนึ่ง ในห้องนั้นมี....

สาวๆ นักฆ่า ออกมาตรึม...โหดๆทั้งนั้น

ตัดมาที่ เทือกเขาบู๊ตึ๋งชาน ,ตะวันออกเฉียงเหนือ จังหวัด เหอเป่ย
ตอนนั้น

ไลอ้อน ได้พาพระเอกของเรามาที่ถ้ำแห่งหนึ่ง แต่หลอกว่า...

" ที่นี่เคยเป็นที่พักสุดท้ายของ มังกี้ คิง ตัวจริงแถมยังมีทองคำของเค้าด้วย  แต่..ในนั้นมันเต็มไปด้วยกับดัก แล้วเห็นกระบองอันนั้นมั้ย?  แกเก่งพอที่จะเข้าไปเอามันมาแล้วกลับออกมาได้อย่างปลอดภัยรึเปล่าล่ะ ? "

- พระเอกของเราได้ยินคำท้า ดังนั้นจึงไม่รอช้ากระโดดลงไปทันที

- แต่ทว่า พระเอกของเราโดน เจ้าไลอ้อน หลอกซะแล้ว ทันใดนั้น เจ้าไลอ้อนก็เอามือสัมผัสกับปุ่มๆนึง เพื่อปิดปากทางเข้าถ้ำนี้ทันที....

ทันใดนั้นพื้นที่ยืนอยู่ก็เริ่มโผล่ออกมาคลุมพระเอกของเราไว้

มังกี้ คิง  :  อะไรกันเนี่ย??  ไลอ้อน ได้โปรดเถอะช่วยด้วย ชั้นจะให้แกทุกอย่างเลย

ไลอ้อน   :  แต่ แกคงออกมาให้ข้าไม่ได้แล้วแหละไอ้ มังกี้ คิง  555+

มังกี้ คิง  :  ม่ายยยยยย......

 

ปัจจุบัน  ( จะย้อนไป ย้อนมาทำไมเนี่ย?? งง )

พระเอกของเรากำลังจัดการกลุ่มสาวนักฆ่าพวกนั้นอยู่

มังกี้ คิง : โอเค!! เกาะไว้นะ!! นี่มันเป็นเรื่องที่น่ากลัวมาก มันมีถ้ำ แล้วผมก็กำลังจะตกลงไปตาย โอ้! พระเจ้า...

ฟุ่บบบ.....

แล้วพระเอกของเราก็ตกลงมาเจอกับลิงตัวใหญ่ตัวนึง ลิงตัวนั้นคือ ซุนหงอคง  นั่นเอง

ลิงยักษ์  :  แกเป็นใครฟะถึงได้เรียกตัวเองว่า  มังกี้ คิง ??

มังกี้ คิง  :  ใครอ่ะ ?? 

ลิงยักษ์  :  แกก็คือคนที่ดูถูกตำนานของ ซุนหงอคง ตัวจริงน่ะสิ แถมยังแอบขโมยกระบองของเค้ามาอีกด้วย

ลิงยักษ์  :  ไอ้กุ้งแห้ง, ไอ้โง่ ,  ไอ้หัวขี้เลื่อย

มังกี้คิง   :  แกเรียกใครว่า ไอ้กุ้งแห้ง ฟะ ??

ลิงยักษ์  :  แกเป็นคนเอากระบองไป แฮ่ ใช่ กระบอง มีเพียงสุดยอดหัวขโมยบนโลกนี้เท่านั้นที่จะได้ถือมัน  สุดที่รักของข้าของข้า Ruyi Jingu Bang ( น่าจะเป็นชื่อกระบองนะ )

" แล้วเจ้าลิงยักษ์  ซุน หงอ คง  ก็เริ่มสนอข้อต่อรองให้แก่พระเอกของเราทันที "

ลิงยักษ์  :   ที่นี่ก็มีข้อตกลงของเรา...วิญญาณของเจ้าจะต้องถูกส่งเข้าสู่กระบวนการพิพากษา

                หากมีความชั่วจริงในจิตใจ เจ้าจะต้องถูกส่งลงไปในโลกแห่งความทรมาน

                   

                ที่เรียกว่า  The Eight City และเจ้าก็จะถูกแผดเผาอยู่ในนั้นไปตลอดกาล....

                 แต่ถ้าหากว่า เจ้าเป็นคนดีจริง เจ้าก็จะถูกปล่อยให้เป็นอิสระแล้วเจ้าจะได้ กระบอง

                และพลังของข้าไปครอบครอง   ตกลงมั้ย ???

     มังกี้คิง  :    จัดไป !!

แล้วผมก็ได้ค้นพบตัวเองใน  The Eight City  

ที่ซึ่งต้องหลีกหนีจาก สภาพอากาศ และ ศัตรูต่างๆ แต่ก็ไม่เลวร้ายอย่างที่คิดหรอก   จนกระทั่ง !!!

มีค้อนจากโลกอื่นตกลงมา  ผมพยายามที่จะยกมัน  แต่ก็มีคนชั่ว 2 คนที่มีพลังอันมหาศาลมาเอามันไป

ซึ่งพลังอันมาหาศาลที่สามารถทำลายโลกได้นั้น ทำให้ The Eight City ได้ถูกเปิดออก

 แล้วผมก็มาอยู่ที่นี่...

มังกี้ คิง  : กลับมาสู่อาณาจักรของผม ,เมืองของผม และจะต้องมีใครซักคนจะต้องไปลงนรกจริงๆซักที

แกเป็นใคร ???

ที่แท้ในห้องทำงานที่พระเอกของเรามาบุกนั้นก็คือห้องของ ไลอ้อน นั่นเอง  ซึ่งตอนนี้แก่ลงมากแล้ว

มังกี้ คิง  :   ไลอ้อน  แกจำข้าไม่ได้ใช่มั้ย ???   ข้า มังกี้ คิง  ไงล่ะ

ไลอ้อน   :   ชั้นฆ่าแกไปแล้วนี่ ???

มังกี้ คิง  :    แค่นั้นเด็กๆว่ะ ไอ้ลูกแมวเหมียว

มังกี้คิง  :   ฟังนะ ไลอ้อน!! ข้าแค่ต้องการให้แกรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นต่อไป และจงจำเอาไว้ เมื่อตอนที่ถ้ำนั้นได้กักตัวข้าไว้ ซึ่งไม่ใช่แก  ข้ากลับมาเพื่อชดใช้บาปของข้าที่ข้าได้เคยก่อไว้ และทำให้เมืองของข้านั้นดูดีขึ้น

ไลอ้อน  :   เมืองของข้าตะหาก !!!

เจ้าไลอ้อนยังปากดีอีก...พระเอกของเราก็เลยขู่ด้วยการแปลงร่างเป็น สิงโต ( เก่งเว้ยไอ้นี่แปลงได้หลายตัว)

ไลอ้อน  :  แกมันเป็นตัวถ่วงธุรกิจ หลังจากที่ข้าได้กำจัดแกออกไปได้ ข้าก็ได้นำเอา ยาเสพติด, อาวุธปืน และผู้หญิง เข้ามาสู่ตลาด  แกรู้มั้ยว่าพวกเด็กๆทำเงินได้มากเท่าไหร่ เวลาที่พวกมันอยากยา ??

เมื่อพูดจบไลอ้อนก็เจอกระบองฟาดปากซะงั้น !!

ไลอ้อน : แกจะแคร์อะไรล่ะ ?  แกมันก็เป็นเจ้าพ่ออาชญากรตัวยงอยู่แล้วนี่??

มังกี้คิง :  แกพูดถูก เราทั้งสองน่าจะตายด้วยบาปที่ได้เคยก่อไว้

แล้วพระเอกของเราก็ได้แปลงร่างเป็นนกเพื่อพา ไลอ้อนไปดูอะไรบางอย่าง

 

มังกี้คิง บินพาไลอ้อนดูเมืองแล้วบอกว่า  มีสัตว์ประหลาดมากมายหลุดออกมาจาก The Eight City แต่เดี๋ยวค่อยไปจัดการ  แล้วจึงนำตัวไลอ้อน มาที่ถ้ำแห่งนั้น

ไลอ้อน   :  ที่ไหนเนี่ย ??

มังกี้ คิง  :  ใจเย็น แล้วฟังข้าพูด ข้าก็ไม่ได้เป็นคนดีอะไรหรอก ข้าใช้เวลา 15-20 ปีในนรกที่แท้จริง ผ่านความยากลำบากมายมายที่สุดในชีวิต

มังกี้คิง   :  แล้วข้าก็ได้เรียนรู้อะไรบางอย่าง  แล้วข้าก็ยังได้ของขวัญมา 2 สิ่ง

มังกี้คิง   :  - อย่างแรก  คือตัวข้าเอง ข้าเก่งขึ้น
               - สอง  เมื่อแกผลักข้าลงไปในหลุมนั่น วิญญาณของข้าก็ได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับ ราชาลิง ซุน หงอ คง  ทำให้ข้าได้รับพลัง ,ความทรงจำ และกระบอง ของเค้ามา  ซึ่งจริงๆแล้วที่ข้ามีอะไรอยากจะพูดอีกอย่าง

มังกี้ คิง :  ประเด็นที่เหลือคือ ข้าจะทำชั่วก็ได้แต่ข้าก็ไม่ทำ ข้าเป็นคนดีแล้ว แกน่าจะดีใจนะที่ข้าไม่ใช่คนเก่าแล้ว เพราะถ้าเป็นคนเก่าข้าก็จะฆ่าแกด้วยตัวเอง

มังกี้ คิง :   แต่ข้าเป็นคนใหม่แล้ว แต่ข้ารับรู้อะไรได้บางอย่าง เรียกว่าอะไรน้า??  ความยุติธรรมงั้นเหรอ???  ไม่หรอกมั้ง มีอีกอย่างนึง...

ไอ้สวะ!!

แล้วพระเอกของเราก็จัดการถีบเจ้า ไลอ้อน ลงไปในหลุมนั้นเหมือนที่ตัวเค้าเคยโดนทำมาก่อน

- ปากประตูถ้ำก็ได้ปิดลง -

มังกี้ คิง  :  ไม่ต้องห่วงหรอกพวกข้างล่างนั่นแกยังมีอายุเท่าเดิมนะ และทักทายกับความร้อนภายในขุมนรกนั่นด้วยล่ะ เชื่อข้า!!

" จากวันนี้เป็นต้นไป ข้าจะขอต่อสู้เพื่อความดี  ความจริง  ความสงบสุข และความสัตย์ซื่อ ด้วยพลังแห่ง ซุน หงอ คง นี้ข้าจะขอนำมาซึ่ง เกียรติ ศักดิ์ศรี สู่ประเทศของข้า เมืองของข้า เพราะชื่อของข้าคือ สุดหล่อ MONKEY KING !!!! "

END.

- จบแล้วครับสนุกป่าวเอ่ย? รู้เรื่องมั้ยครับ? อาจจะมีแปลข้ามๆ ถูกผิดๆ ไปบ้างก็ขออภัยด้วยนะครับ ช่วยแนะนำได้ ไว้จะหาเรื่องอื่นๆมาสปอยอีก  ขอบคุณมากครับที่ติดตาม....